การเสาะหาร้านที่รับซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้า เช่น พัดลมแถวในเวียง คงไม่ใช่เรื่องยาก
บางร้านน้องนักเรียนไปฝึกงาน ออกมาต้อนรับอบอุ่น ยินดีให้บริการกันหลายคน แต่ที่เกาะคาผมรู้สึกว่ามีร้านที่รับซ่อมเพียงไม่กี่ร้าน ต้องขึ้นฟ้ามองลงมาผ่านกูเกิลแม็พ แถมหาผ่านสื่อสังคมอีกแรงก็ยังมองไม่เห็นโดยชัด (สงสัยโลกกว้างไป) สุดท้ายต้องเอ่ยปากถามผญบ.แอ๋ว กับเพื่อนเอก จนได้เบาะแสนำไปสู้การนำพัดลมเก่าเก็บสะสมออกไปซ่อม

เริ่มจากผมมีพัดลมในบ้านทั้งหมด 4 ตัว ที่เสียต่างกรรมต่างวาระ เริ่มจากพัดลมไอน้ำที่ไม่ได้ใช้นาน มีปัญหาในวงจรอิเล็กทรอนิกส์ ตัวนี้ผมไม่ปลื้ม ตัดใจชั่งกิโลขาย ได้ยินในร้านคุยกันว่าตอนขึ้นชั่งกิโลละ 2 บาท ร้านอยู่แถวโรงเรียนเพ็ญจิตตพงษ์ก็ใจดีให้ผมมา 20 บาท ตัวที่สองสีแดง อาการหมุนบ้างไม่หมุนบ้าง บางทีก็หมุนช้า บางทีไม่หมุน ดูแล้วน่าส่งซ่อมแล้ว

ตัวที่สาม ผมถอดเอาตะแกรงออกไปใส่อีกตัว เสียนานมากแล้ว มอเตอร์ไหม้ ปล่อยตากแดดตากฝน จะทิ้งก็เสียดาย จะขายก็ผลัดไว้วันหน้าก่อน จนถึงวันนี้ ตัวที่สี่เป็นพัดลมติดผนัง คงติดผนังมาหลายสิบปี วันหนึ่งคอส่วนที่เป็นพลาสติกหักแต่ติดสายไฟที่คล้องอยู่จึงร่วงลงไม่ถึงพื้น

เมื่อไปพบช่างสุรพล ชัยมณี บ้านหนองจอก ก็ฝากพัดลม 3 ตัวให้ช่วยซ่อมให้ สรุปว่าช่างซ่อมได้ รุ่งเช้าอีกวันบอกว่าเสร็จแล้ว จึงได้พัดลมที่สมประกอบกลับมาใช้งาน 2 ตัว ช่างคิดตังรวมกัน 300 บาท ต่อไปมีเครื่องใช้ไฟฟ้าเสีย คงคิดถึงที่นี่เป็นร้านแรก ๆ แล้ว เป็นการสนับสนุนช่างบ้านหนองจอก ช่างของชุมชนราคามิตรภาพ

ขากลับ ผมเลี้ยวเข้าซอยทางซ้าย ถนนเชื่อมถึงกันหมด ตรงไปถึงสวนสาธารณะที่สวยงาม และพบกับฝายน้ำล้นขนาดใหญ่ น่าลงไปเดินกว่าฝายน้ำล้นในเวียงเยอะ (อันนี้ ส.ป.อ.ย.) เห็นนายกปุ้ยพาชาวบ้านลงทำกิจกรรมอยู่เสมอ ตามรอยนายกท่านไป แล้วก็ลงไปเก็บภาพเก็บคลิปมาแชร์ไว้ เผื่ออีก 10 ปี กลับมาดูจะได้ไม่ลืมว่านี่คือตัวฉัน พักหลังลืมอะไรไปเยอะ

สรุปว่า มีพัดลมเสีย มีช่างพลบอกว่าซ่อมได้ มีสวนสาธารณะสำหรับออกกำลัง และมีฝ่ายน้ำล้นกว้างใหญ่สวยงามสะอาดตา และกองหินสวย ๆ ให้ลงมาเก็บภาพครับ