เกิดเม็ดสีหากใช้ ISO 1600 เปรียบเทียบกับ ISO auto

การถ่ายภาพด้วยกล้องดิจิทอลกลายเป็นมาตรฐานของอุปกรณ์บันทึกภาพไปแล้ว จะหาซื้อฟิล์ม ซื้อกล้องที่ใช้ฟิล์ม หรือหาร้านที่รับอัดภาพจากฟิล์มก็คงยากขึ้นทุกวัน ข้อจำกัดของกล้องดิจิทอลก็ลดลงเป็นลำดับ และมีแนวโน้มว่าจะดีกว่ากล้องใช้ฟิล์มเกือบทุกด้าน จุดเด่นที่กล้องดิจิทอลเหนือกว่ากล้องใช้ฟิล์มชัดเจน คือ ไม่เปลืองค่าฟิล์ม ถ่ายแล้วดูผลได้ทันที นำไปใช้บนคอมพิวเตอร์โดยไม่ต้องไปร้านล้างฟิล์ม ในยุคแรกของกล้องดิจิทอลจะมีปัญหาความละเอียดของภาพต่ำ ปัจจุบันกล้องดิจิทอล หรือกล้องบนสมาร์ทโฟนส่วนใหญ่ถ่ายได้ถึงระดับ 2M เป็นขั้นต่ำ ซึ่งนำแฟ้มที่ได้ไปพิมพ์ลงกระดาษได้อย่างคมชัด

การใช้กล้องดิจิทอลถ่ายภาพในที่มีแสงน้อย มักประสบปัญหาภาพเบลอ หรือคนในภาพบางคนเบลอ หากมีการเคลื่อนไหว ซึ่งปัญหานี้แก้ได้ด้วยการทำความเข้าใจกับคำว่า ISO (International Standard Organization)  ในการถ่ายภาพในอดีตค่า ISO  มักพบได้บนกล่องฟิล์ม (Film) หมายถึงค่าความไวแสงของฟิล์มแต่ละม้วน ถ้ามีค่า ISO มากก็แสดงว่าใช้สำหรับถ่ายภาพในที่มืดได้ดี หากจะซื้อฟิล์มไปถ่ายกลางคืนก็ต้องเลือกที่มีค่าสูง เพราะจะรับแสงได้ไวกว่า โดยปกติกล้องดิจิทอลจะกำหนดค่า ISO เป็น Auto คือ ตรวจสอบและปรับค่าให้อัตโนมัติ แต่ผลที่ได้มักไม่ดีนักคือได้ภาพที่เบลอ แต่กล้องรุ่นใหม่จะมีความสามารถในการตรวจสอบที่ดีขึ้น ทำให้ถ่ายภาพในที่มีแสงน้อยแล้วภาพไม่เบลอ

หากประสบปัญหาการถ่ายภาพที่มีแสงน้อยแล้วภาพเบลอ ก็สามารถแก้ไขได้ 2 วิธี คือ การใช้ขาตั้งกล้องแก้ปัญหามือสั่นระหว่างรับแสง หรือเปลี่ยนค่า ISO ก่อนถ่ายภาพให้มีค่าสูงเพื่อให้รับแสงได้เร็ว แต่ปัญหาจากการกำหนดค่า ISO ที่สูง คือ ภาพที่ได้จะมีเม็ดสีมาก และไม่คมชัดเท่ากับค่า ISO ต่ำ ดังนั้นการใช้กล้องดิจิทอลรุ่นเก่าที่ยังตรวจสอบค่าแสงอัตโนมัติได้ไม่ดี ก็ต้องปรับ ISO ด้วยตนเองตามความเหมาะสมของแสงในขณะถ่ายภาพ อีกวิธีคือการถ่ายภาพเดียวกันซ้ำกันหลายครั้ง เพื่อเลือกภาพที่ดีที่สุดในภายหลัง เพราะมนุษย์ย้อนเวลาไม่ได้ จึงต้องเพิ่มจำนวนภาพจากการกดชัตเตอร์ เพื่อเพิ่มโอกาสในการเลือกภาพที่ดีที่สุด