Category Archives: activities

ลำปางแบรนด์ 2566

ลำปางแบรนด์ คือ ตราสินค้าของจังหวัดลำปางที่แสดงถึงภาพพจน์ เอกลักษณ์ อัตลักษณ์ของผลงานการออกแบบสินค้า บริการ และภาพลักษณ์ที่แตกต่างไปจากตราสินค้าอื่น ซึ่งการสร้างตราสินค้าเพื่อให้เป็นที่จดจำของกลุ่มเป้าหมายและใช้ในการโฆษณาได้นั้น จำเป็นต้องอาศัยเวลาและทรัพยากรในการสร้างคุณค่าให้กับแบรนด์

งานพัฒนาแบรนด์ของจังหวัดได้เคยมีการดำเนินงานเกี่ยวกับลำปางแบรนด์เมื่อปี 2558 ที่ผ่านมาโดยสำนักงานพาณิชย์จังหวัดลำปาง

ซึ่ง ลำปางแบรนด์กับผลิตภัณฑ์ชุมชนคนลำปางใน lampangbrand.com คือ งานที่ได้รับการสนับสนุนจากหลายหน่วยงาน ได้แก่ 1) สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม(สกสว.) 2) มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง 3) สำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดลำปาง และ 4) สำนักงานพาณิชย์จังหวัดลำปาง

ซึ่งลำปางแบรนด์ เป็นงานวิจัยของ
ผศ.ดร.เนตรดาว โทธรัตน์ อาจารย์สังกัดคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง ในฐานะหัวหน้าแผนงานวิจัยการยกระดับเศรษฐกิจชุมชนผ่านวิสาหกิจ เพื่อสังคมด้วยแนวคิดลำปางแบรนด์ ภายใต้ทุนอุดหนุนวิจัยจาก สกสว. ประจำปีงบประมาณ 2566

เมื่อกันยายน 2566 พบว่า ในเว็บไซต์ลำปางแบรนด์ แบ่งกลุ่มสินค้าออกเป็น เครื่องแต่งกาย อาหาร เครื่องดื่ม เครื่องปั้น สมุนไพร เครื่องประดับ เครื่องสำอาง และ งานจักรสาน โดยพบว่ามีการพัฒนาอย่างต่อเนื่องเพื่อให้ลำปางแบรนด์เติบโตอย่างยั่งยืนและไปได้ไกลที่สุด

ยี่ห้อลำปาง

แล้วพบใน Lampang City
ประกาศเชิญชวนทุกท่านได้ร่วมแสดงความคิดเห็นเพื่อการพัฒนาเครื่องหมาย “ลำปางแบรนด์” และลุ้นรับของที่ระลึก

https://forms.gle/B2ARHnLpw1DWSrCe8

ซึ่งกิจกรรมนี้เป็นส่วนหนึ่งของแผนงานวิจัยการยกระดับเศรษฐกิจชุมชนผ่านวิสาหกิจเพื่อสังคมด้วยแนวคิดลำปางแบรนด์ โดย ม.ราชภัฏลำปาง

ผมเข้าไปเลือกแล้ว 1 แบบ

ขอชื่นชมผู้ใหญ่ใจดีที่ลำปาง อีกท่านหนึ่ง

พบว่า งานประชาสัมพันธ์และบริการทั่วไป
แบ่งปันข่าว “รับมอบ 1 ล้านบาทเพื่อสนับสนุนครุภัณฑ์การแพทย์”

เมื่อวันที่ 4 สิงหาคม 2566 ว่าโรงพยาบาลลำปาง รับมอบเงินบริจาคจำนวน 1 ล้านบาท
จากนางสาวสุมาลี บุตรพงศาพันธ์ อดีตพยาบาล หัวหน้างานป้องกันและควบคุมการติดเชื้อ โรงพยาบาลลำปาง เพื่อจัดซื้อครุภัณฑ์การแพทย์ และไว้ใช้ประโยชน์ตามเห็นสมควรต่อไป
เป็นเรื่องที่น่าชื่นชมยิ่ง
โรงพยาบาลลำปาง

https://web.facebook.com/PR.LPH123/posts/672315678278280

แล้วพบว่า KobchaiApithanaphong
ได้แชร์ภาพข่าวในกลุ่ม LampangCity มีใจความว่า
“อยากบอกขอบคุณในนามประชาชนชาวลำปางคนหนึ่งครับ
น้ำใจอันยิ่งใหญ่ ที่ คุณสุมาลี บุตรพงศาพันธ์ อดีตพยาบาล
มอบให้กับโรงพยาบาลลำปาง”
ซึ่งถือเป็นบุคคลตัวอย่างที่น่าชื่นชมอีกท่านหนึ่ง

https://web.facebook.com/groups/243126115797740/posts/6346983298745294/

เล่าสู่กันฟัง

มีเรื่องราวมากมายในสังคม
ให้ได้อ่าน ได้เรียนรู้ ได้ชื่นชม
วันนี้
ได้อ่านเรื่องคุณพยาบาล
เห็นคุณค่าของโรงพยาบาล
ได้มอบเงินให้โรงพยาบาลลำปาง
อ่านมาจากในกลุ่ม #LampangCity

ทำให้ผมนึกย้อนไปถึง
ผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง ที่ท่านได้สนับสนุนปัจจัย
การทำเว็บไซต์เพื่อการศึกษาของผม
ทำให้ผมได้มีแรงกำลัง
ทำเว็บไซต์ส่งเสริมการเรียนรู้
มาถึงทุกวันนี้

ท่านเป็นคนลำปาง
จบ ร.ร.วิชชานารีลำปาง
ชำนาญด้านจุลชีววิทยา
จึงเป็นผู้ใหญ่อีกท่านหนึ่ง
ที่ผมได้เรียบเรียงประวัติ
ทางวิชาการของท่าน
เผยแพร่ข้อมูลผ่านโฮมเพจ
เพื่อให้สืบค้นบุคคลตัวอย่าง
ที่น่าชื่นชมในสังคมอีกท่านหนึ่ง

https://www.thaiall.com/malee/

สังคมคนรักอ่าน

ผู้ใหญ่ที่น่าชื่นชม

ชายหนุ่มรูปงามในแบบของผม ต้องกล้ามโต

วันนี้ และพรุ่งนี้ 8 – 9 ก.ค.66 มีการแข่งขันกีฬาเพาะกายและฟิตเนส รายการ Thailand Payap Classic Championships 2023 พายัพคลาสสิค รอบชิงชนะเลิศ ณ ศูนย์การค้าเซ็นทรัล ลำปาง เวลา 13:00น. เป็นต้นไป ท่านใดมีโอกาสไปร่วมเชียร์กันได้ครับ และขอเป็นกำลังใจให้หนุ่มกล้ามโตทุกคนจ้า สาว ๆ ยืนชมกันเต็มห้างล่ะ

คนที่บ้านไปเดินชิล รับแอร์เย็นฉ่ำ พบการแข่งขัน จึงถ่ายภาพ แล้วส่งมาให้ผมดู คงจำได้ว่าผมหาซื้อเสื้อยืดลายกล้ามโต มาสร้างแรงบันดาลใจให้กับตัวเองในการออกกำลังกาย จะซิตอัพจนกล้ามท้องขึ้น วิดพื้นจนกล้ามแแขนโต คงต้องสร้างแรงบันดาลใจกันหน่อย นี่ถ้าได้เสื้อยืดลายกล้ามโตมา คงมีแรงผลักดันให้ต้องได้ออกกำลังกาย จนมีกล้ามเป็นมัด ๆ และไปขึ้นเวทีแข่งขันเพาะกายกับหนุ่มบนเวที

สาวงามเป็นอย่างไรไม่รู้ แต่ถ้าหนุ่มรูปงาม ต้องมีกล้ามเป็นมัด ๆ แบบกล้ามปู ตัวดำ ๆ หน่อย ท้องก็มีลอนชัดเจน เวลายืนบนเวทีจะได้มีแสงเงาสะท้อนเห็นสัดส่วนได้ชัด

สรุปว่า การเพาะกายทำให้ร่างกายแข็งแรงอย่างแน่นอน แม้พยายามแล้ว แต่กล้ามไม่โต ซิกแพ็คไม่ปรากฎ น่องไม่หนา แต่อย่างน้อยก็แข็งแรงทั้งกายใจ เพราะความหวังทำให้คนเรามีความสุข ออกกำลังทำให้ร่างกายแข็งแรง ดังนั้นสักวันจะต้องมีซิกแพ็ค และเป็นหนุ่มรูปงามให้จงได้ โบราณว่าฝันให้ไกลไปให้ถึง ทรงอย่างหนุ่มรูปงาม

เล่าเรื่องเกาะคา ตอน ของหวานแสนอร่อย

วันนี้ (8 ก.ค.66) แว้นมอเตอร์ไซค์อยู่ระแวก หน้า #โรงพยาบาล ไปถึง #ธนาคารออมสิน เพื่อหาของอร่อยทานตอนเที่ยง ที่ตัวเมืองอำเภอเกาะคา พบว่า ในพื้นที่นี้มีอาหารคาวหวานมากมายให้เลือกทุกหัวมุมถนน ในซอยก็มีอีกหลายร้านที่น่าสนใจ ทำให้ไม่ต้องเดินทางไกล เพราะมีร้านอร่อยล้อมหน้าล้อมหลัง ดักไว้ทุกทิศทาง ในอนาคต คงต้องหาเวลาเดินทางออกไปให้ไกลอีกนิด จะได้เห็นของอร่อยนอกเขตปกครองนี้บ้าง

วันนี้ได้รับออเดอร์เป็น #ขนมปังปิ้งไส้ทะลัก เมื่อสืบค้นข้อมูลก็พบว่า มีอยู่ร้านหนึ่ง เคยไปซื้อแล้วติดใจ ในพื้นที่บ้านผึ้ง ชื่อร้าน #ชานมไข่มุกริชชิชา อยู่ตรงข้าม #วัดน้ำผึ้งชาวไร่อ้อย เค้ามีเค้าเตอร์ขาย #ขนมปังปิ้ง และมีตู้ไอศครีมตั้งอยู่ด้วยอีกหนึ่งตู้ วันนี้สั่งขนมปังปิ้งนมเนย 2 ชิ้น กับขนมปังปิ้งฝอยทองอีก 1 ชิ้น ราคารวมได้ 70 บาท เซตนี้หิ้วกลับบ้าน น่าจะทานได้หลายมื้อ

เมื่อส่งอาหารให้ที่บ้านเสร็จแล้ว ก็แว้นไปนั่งชิลที่ #กาแฟสดบ้านโบว์ หน้าโรงพยาบาลเกาะคา สั่งเหมือนเดิม คือ #กาแฟสดคั่วกลาง กับ #ช็อคบอล น้องคิดตัง 70 บาท ยอดโอนเท่าร้านแรกเลย รสชาติทั้งกาแฟสด และขนม ยังอร่อยเหมือนเดิม ไปยืนเลือกที่ตู้มีเค้กก้อนไม่ใหญ่ให้เลือกอีกเยอะ น่าทานทุกก้อน ทั้งหน้าส้ม หน้ามะพร้าว เมื่อทานหวานมันเยอะแล้ว ก็ต้องกลับไปออกกำลังให้เยอะขึ้น กินขนมเสร็จ ก็ต้องกลับไปเบิร์น รีดไขมันในกายออก เคยเห็นเพื่อนแชร์ภาพอาหารอร่อยเต็มโต๊ะ เค้าบอกว่าทานของอร่อยเต็มโต๊ะเสร็จแล้ว จะกลับไปเบิร์นเพื่อลดปริมาณสารอาหารที่ไม่พึงประสงค์ออกจากร่างกาย สำหรับผมเน้นการออกกำลังกายพอประมาณ ไม่หักโหม เพราะหักทีไรเจ็บไปเป็นสัปดาห์ ออกกำลังกายได้ แต่เบาไว้ ก็เพียงแต่รดน้ำ ตัดหญ้า แต่งกิ่งไม้นิดหน่อย ก็ได้เหงื่อ รีดไขมัน ได้กำลัง แล้วก็ไปอาบน้ำหลังหายเหนื่อย ชื่นใจดีครับ

สรุปว่า แว้นแวดหวันตามถนนหน้าโรงพยาบาลเกาะคานี่หละ ของกินที่เกาะคาเยอะจริง ๆ ร้านที่เคยไปชิมส่วนใหญ่มีบริการสั่งผ่านแอป รู้สึกว่าร้านอาหารในอำเภอนี้มีความทันสมัย และใช้สื่อสังคมเป็นทุกร้าน

เล่าใน Lampang City

สนามวู้ดบอล ที่ องค์การบริหารส่วนจังหวัดลำปาง

วันนี้เข้าไปเดินออกกำลังกายที่ องค์การบริหารส่วนจังหวัดลำปาง พื้นที่กว้างขวาง บรรยากาศร่มรื่น มีต้นไม้ใหญ่เยอะมาก มีสระน้ำ คลองอยู่หลายแห่ง ต้นหญ้าเขียวขจี มีโซนออกกำลังกายอยู่หลายแนว ทั้งเครื่องออกกำลังกาย สนามบอล สนามวู้ดบอล สนามกอล์ฟ ในตัวอาคารก็มีกิจกรรมโยคะ หรือแอโรบิกเพื่อสุขภาพ

กีฬาวู้ดบอล เป็นอีกประเภทกีฬาที่ไม่หนัก เบากว่ากอล์ฟเยอะ เพราะบริเวณที่ใช้เป็นสนามวู้ดบอลสามารถออกแบบให้อยู่ในพื้นที่จำกัดได้ เล่นได้ทุกเพศทุกวัย อุปกรณ์ประกอบด้วย ไม้วู้ดบอล ลูกวู้ดบอล และประตูวู้ดบอล วิธีเล่นคือการตีลูกที่ทำด้วยไม้ให้ไปสู่ประตูที่ทำด้วยไม้ ด้วยแท่งไม้ สนามที่นี่นำไม้มาทาสีเพื่อทำประตู ทำให้เห็นประตูได้เด่นชัดขึ้น กีฬานี้เกิดขึ้นที่ไต้หวัน ผมเห็นสนามจริง ๆ ก็ที่นี่หละ หมู่บ้าน/องค์กร/โรงเรียนต่าง ๆ น่าจะมาดูงานแล้วใช้เป็นต้นแบบ ทำให้เกิดกีฬาอีกประเภทหนึ่งที่สร้างความสามัคคีในโรงเรียนได้

ที่ อบจ.ลำปาง ตัวอาคารสำนักงานถูกออกแบบอย่างสวยงามทันสมัย อากาศโปร่งโล่งสบาย หน้าอาคารมีน้ำพุ ไปนั่งแล้วสดชื่น พื้นที่โล่งกลางอาคารปลูกต้นไม้หลายปีประเภท มีเก้าอี้ให้ไปนั่งได้ นี่ถ้ามีกาแฟสด หรือขนมเค้ก ผมคงลงไปนั่งที่นั่นสักหนึ่งถึงสองชั่วโมงแล้ว แต่ที่นี่ใกล้กับ ป้ำปตท. พนักงานอบจ. น่าจะมาหากาแฟดื่มกันที่นี่ ร้านสะดวกซื้อก็มี ร้านกาแฟก็มีแอร์เย็น มีโต๊ะถึง 5 ตัว ผมสั่งกาแฟดำ แก้วละ 40 บาท ไปหมกตัวนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของร้าน หรือใครว่างก็เข้าไปหาขนมนมเนย ข้าวมันไก่ ก๋วยเตี๋ยวล้ำลำในหมู่บ้านก็อยู่ไม่ไกล สนับสนุนการค้าขายในชุมชน

ผมคิดว่าพอตกเย็นก่อนกลับบ้าน พนักงานราชการที่นี่คงเปลี่ยนชุดแล้วไปเดินเล่นรอบสำนักงาน เพราะอากาศดี ไปเตะบอลก็มีสนามที่กว้าง หญ้าถูกตัดเรียบดินเลย ไม่ต้องกลัวงูจะหลบซ่อน ผู้ที่มีอายุเยอะหน่อยก็คงจับกลุ่มตั้งก๊วนตีวู้ดบอลกัน เพราะต้องดูแข้งขา หัวเข่า หัวใจ และความดัน มากกว่าคนวัยหนุ่มสาวที่ยังแข็งแรง

สรุปว่า ที่ อบจ.ลำปาง มีโซนกีฬา โซสำหรับคนรักสุขภาพที่พัฒนาได้ดี รองรับผู้ที่รักสุขภาพได้หลายแนว ทุกเพศทุกวัย ในหลายประเภทกีฬา

พัดลมที่บ้าน ไม่ส่ายหน้าเลย แบบนี้ซ่อมได้

การเสาะหาร้านที่รับซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้า เช่น พัดลมแถวในเวียง คงไม่ใช่เรื่องยาก
บางร้านน้องนักเรียนไปฝึกงาน ออกมาต้อนรับอบอุ่น ยินดีให้บริการกันหลายคน แต่ที่เกาะคาผมรู้สึกว่ามีร้านที่รับซ่อมเพียงไม่กี่ร้าน ต้องขึ้นฟ้ามองลงมาผ่านกูเกิลแม็พ แถมหาผ่านสื่อสังคมอีกแรงก็ยังมองไม่เห็นโดยชัด (สงสัยโลกกว้างไป) สุดท้ายต้องเอ่ยปากถามผญบ.แอ๋ว กับเพื่อนเอก จนได้เบาะแสนำไปสู้การนำพัดลมเก่าเก็บสะสมออกไปซ่อม

เริ่มจากผมมีพัดลมในบ้านทั้งหมด 4 ตัว ที่เสียต่างกรรมต่างวาระ เริ่มจากพัดลมไอน้ำที่ไม่ได้ใช้นาน มีปัญหาในวงจรอิเล็กทรอนิกส์ ตัวนี้ผมไม่ปลื้ม ตัดใจชั่งกิโลขาย ได้ยินในร้านคุยกันว่าตอนขึ้นชั่งกิโลละ 2 บาท ร้านอยู่แถวโรงเรียนเพ็ญจิตตพงษ์ก็ใจดีให้ผมมา 20 บาท ตัวที่สองสีแดง อาการหมุนบ้างไม่หมุนบ้าง บางทีก็หมุนช้า บางทีไม่หมุน ดูแล้วน่าส่งซ่อมแล้ว

ตัวที่สาม ผมถอดเอาตะแกรงออกไปใส่อีกตัว เสียนานมากแล้ว มอเตอร์ไหม้ ปล่อยตากแดดตากฝน จะทิ้งก็เสียดาย จะขายก็ผลัดไว้วันหน้าก่อน จนถึงวันนี้ ตัวที่สี่เป็นพัดลมติดผนัง คงติดผนังมาหลายสิบปี วันหนึ่งคอส่วนที่เป็นพลาสติกหักแต่ติดสายไฟที่คล้องอยู่จึงร่วงลงไม่ถึงพื้น

เมื่อไปพบช่างสุรพล ชัยมณี บ้านหนองจอก ก็ฝากพัดลม 3 ตัวให้ช่วยซ่อมให้ สรุปว่าช่างซ่อมได้ รุ่งเช้าอีกวันบอกว่าเสร็จแล้ว จึงได้พัดลมที่สมประกอบกลับมาใช้งาน 2 ตัว ช่างคิดตังรวมกัน 300 บาท ต่อไปมีเครื่องใช้ไฟฟ้าเสีย คงคิดถึงที่นี่เป็นร้านแรก ๆ แล้ว เป็นการสนับสนุนช่างบ้านหนองจอก ช่างของชุมชนราคามิตรภาพ

ขากลับ ผมเลี้ยวเข้าซอยทางซ้าย ถนนเชื่อมถึงกันหมด ตรงไปถึงสวนสาธารณะที่สวยงาม และพบกับฝายน้ำล้นขนาดใหญ่ น่าลงไปเดินกว่าฝายน้ำล้นในเวียงเยอะ (อันนี้ ส.ป.อ.ย.) เห็นนายกปุ้ยพาชาวบ้านลงทำกิจกรรมอยู่เสมอ ตามรอยนายกท่านไป แล้วก็ลงไปเก็บภาพเก็บคลิปมาแชร์ไว้ เผื่ออีก 10 ปี กลับมาดูจะได้ไม่ลืมว่านี่คือตัวฉัน พักหลังลืมอะไรไปเยอะ

สรุปว่า มีพัดลมเสีย มีช่างพลบอกว่าซ่อมได้ มีสวนสาธารณะสำหรับออกกำลัง และมีฝ่ายน้ำล้นกว้างใหญ่สวยงามสะอาดตา และกองหินสวย ๆ ให้ลงมาเก็บภาพครับ

ไปงานอุตสาหกรรมแฟร์ กลับออกทางค่ายทหารอเมริกันเก่าทางประตูทิศใต้

เมื่อมองออกจากพระบรมราชานุสาวรีย์ สมเด็จพระนเรศวรมหาราช เกาะคา พบสิ่งปลูกสร้างทั้งที่พัฒนาไปมาก และที่ยังรอการพัฒนาอยู่ ทำให้นึกย้อนไปสมัยทหารอเมริกันมาสร้างฐาน มีอาคารมากมาย สนามเทนนิสก็มี สมัยเด็ก ๆ เคยปั่นจักรยานไปเที่ยวกับเพื่อนในหมู่บ้าน วันนี้ได้กลับเข้าไปอีกครั้ง ทำให้นึกถึงเรื่องราวที่มีคนบอกเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต

วันนี้ขึ้นฟ้าส่องที่กินที่เที่ยวผ่านกูเกิ้ลแม็พ พบงานอุตสาหกรรมแฟร์ #DIPROM #IndustryFair จัดที่ #อำเภอเกาะคา ณ #ศูนย์ประชุมและแสดงสินค้า อุตสาหกรรมภาคเหนือ (DIPROM MICE CENTER) จัดถึง 30 มิ.ย.66 เมื่อเข้าไปก็พบอะไรมากมาย เช่น ผ้าม้งปักมือ ข้าวหลาม ผลิตภัณณ์จากเซรามิก ผลงานนักศึกษามหาวิทยาลัย และขององค์กรไปจัดแสดง เป็นต้น ผมได้ข้าวหลามทุเรียนมาบ้องละ 120 บาท ถ้าเป็นถั่วดำราคา 3 บ้อง 100 บาท แต่ละไส้มีราคาต่างกันไป

ขากลับ ลองสำรวจถนนภายในศูนย์ฯ เผื่อพบทางออกใหม่ จึงได้ตรงเข้าไปข้างหลังศูนย์ฯ พบว่ามีสามแยกแล้วเลี้ยวออกไปทางขวา เห็นว่ามีทางถนนที่ได้ปรับเรียบร้อยและผ่านได้ มีต้นไม้เยอะหน่อย ไปได้สักพักก็พบอาคารเก่าชั้นเดียวในสมัยที่ทหารอเมริกันมาตั้งฐานเรดาร์ ปัจจุบันเป็นสถานีวิทยุของทหารไทยตั้งอยู่ ขับตรงไปตามถนนจนพบประตูทางออกก็เลี้ยวซ้ายตามถนนคู่ขนานไป แล้วขับตรงตามทางต่อไป เพื่อหาทางยูเทิร์นกลับเข้าสู่เมืองลำปาง

ระหว่างทางพบป้ำน้ำมัน และร้านอาหารชื่อเสบียง เป็นร้านติดแอร์เย็น มีเมนูให้เลือกมากมาย เป็นร้านที่ทันสมัย จำได้ว่าเคยพาคุณแม่ไปทานข้าวที่นี่ เพราะพาท่านเข้าร้านได้ง่าย ชอบบรรยากาศแบบในเมือง อาหารมีทั้งสเต็กหมู หมูกระเพราราดข้าว ต้ม ผัด แกงทอด สั่งได้หมด ราคาก็ไม่แรงมาก อย่างสเต็กหมูที่มีสลัดผักกับเฟรนช์ฟรายส์มาให้จุใจ ราคา 99 บาทเท่านั้น

อิ่มแล้วก็ขี่รถตรงไปตามทางคู่ขนาน แล้วไปสะดุดตรง ร้านแสงจันทร์กาแฟสด และขายเซรามิกราคาย่อมเยาว์ติดกัน เป็นเจ้าของคนเดียวกัน เคยดูร้านนี้ในสื่อสังคม แต่งร้านสวย บรรยากาศดี เป็นร้านสุดท้ายก่อนออกจากทางคู่ขนานเพื่อไปยูเทิร์น เข้าไปก็รู้สึกกระชากวัย เพราะแต่งร้านเอาใจวัยรุ่น ซึ่งผมก็ชอบนะ สั่งอเมริกาโน่แก้วละ 50 บาท แล้วก็ดูทีวีเรื่อง Harry Potter ภาคแรก และนั่งมองรถบรรทุกวิ่งผ่านไปมาบนถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ ร้านนี้มีนักศึกษาของวิทยาลัยสงฆ์เข้ามาใช้บริการต่อเนื่อง เพราะเป็นทางผ่านกลับบ้านพอดี บางทีเค้าก็คงมานั่งประชุมหารือหลังเลิกเรียนก็เป็นได้

ชีวิตคือการแข่งขัน ณ งานอุตสาหกรรมแฟร์

เดินในงาน #DIPROM ที่เกาะคา นอกจากได้พบกับสินค้า OTOP / SME / ผลิตภัณฑ์อีกมากมาย ไปเดินเตร็ดเตร่ยามว่างหลังทำงานบ้านเสร็จ เดินในบ้านเยอะล่ะ ออกไปเดินนอกบ้านบ้าง ไปรับแอร์เย็นฉ่ำ พบเห็นการแข่งขันหลายรายการ ที่ด้านหน้าห้อง Hall ใหญ่ มีการแข่งขันเกี่ยวกับงานช่าง ทำงานกันเป็นทีม ช่วงเที่ยงก็พักนั่งทานข้าวกันตรงจุดแข่งขันเลย ทานเสร็จคงทำงานกันต่อ รายการนี้มีผู้สนใจเพียบเลย

เมื่อเดินไปยังอาคารต่อไป ได้เห็นนักเรียน หน้าดำคร่ำเครียด ก้มหน้าก้มตา วาดภาพกันขมักเขม้น ดูทรงออกครับว่าเป็นนักเรียน ชุดมันฟ้อง มีทีมหนึ่งนั่งอยู่ด้านหลังมาจากโรงเรียนวิสุทธิ์วิทยากร ชุดเหลืองเด่นมาแต่ไกล เข้าไปถามน้องที่คุมห้องแข่งขันอยู่ เค้าบอกว่า นี่เป็นการประกวดแข่งขันวาดภาพบนผลิตภัณฑ์เซรามิก หัวข้อ “เส้นสายอัตลักษณ์ล้านนาสู่สากล” แข่งกันถึง 4 โมงเย็น ผมไปตอนเที่ยงกว่า ๆ จึงยังไม่มีภาพผลงานมาโชว์ แต่ชอบที่ได้เห็นบรรยากาศที่นักเรียนมุ่งมั่นตั้งใจวาดภาพ น่าชื่นชม ที่สำคัญชุดนักเรียนดูน่ารักดี

ย้อนกลับไปเดินใน Hall ใหญ่ ได้พบน้องนักพัฒนาซอฟต์แวร์ของการไฟฟ้าแม่เมาะ เค้าอยู่ในทีมร่วมทำโครงการร่วมกับมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ น้องเค้าคุยเก่ง หน้าตาเหมือนในไวนิลนั่นหละ ได้เล่าให้ผมฟังเป็นฉากเป็นฉากเรื่อง City Data Platform ที่เปิดเว็บไซต์ให้ลองคลิกสำหรับนำเสนอ เพื่อดูข้อมูลได้ หากสนใจก็ส่อง QR Code บนแผ่นไวนิล และยังมี Line OA อีกด้วย น้องเค้าเล่าว่าต่อไปจะรวบรวมข้อมูลเมืองในทุกมิติ ตอนนี้อยู่ระหว่างพัฒนา ในเร็ววันนี้คงมีฟังก์ชันมาให้ได้ใช้งานกันครบตามเป้าหมาย รู้สึกแม่เมาะของเราก้าวไปไกลแล้วนะครับ

สรุปว่า นอกจากของกินของใช้ และเรื่องราวเกี่ยวกับอุตสาหกรรมการผลิตแล้ว ยังพบนักเรียน/นักศึกษาไปแข่งขันกันในหลายรายการ ถ้าเดินแล้วง่วงเหงาหาวนอน ก็อุดหนุนขนมนมเนย น้ำหวาน น้ำสมุนไพร น้ำชากาแฟ ทุเรียนหลงลับแล หรือผลิตภัณฑ์จากหลากหลายชุมชนที่มาเปิดบูธให้บริการกันได้ ชวนไปเดินเตร็ดเตร่กันครับ เค้ามีถึง 30 มิ.ย.66 ยังมีเวลาไปเที่ยวอีกหลายวัน

เหตุ ณ ตรงข้ามโรงพยาบาลเกาะคา อยู่แถวนี้ไม่มีอด

ทีแรกก็กดดูกูเกิ้ลแม็พจากฟากฟ้ามองหาที่กินที่เที่ยว หาอ่านรีวิวของลูกค้า ไปสะดุดหยุดบริเวณหน้า รพ.เกาะคา เพราะมีร้านอาหารเยอะ ร้านกาแฟก็แยะ ขนมนมเนยก็เพียบ สามารถหาอาหารชิมกันได้เพลิน ผมว่าผู้มาใช้บริการโรงพยาบาลน่าจะรู้สึกสะดวกที่หาอะไรทานกันได้ง่าย ไม่ต้องไปไหนไกล ทั้งมื้อเช้าจนถึงมื้อดึก ขายกันตลอดที่หน้าโรงพยาบาลก็ไม่ได้หลับไหลไปด้วย

วันนี้แว้นไปหน้าโรงพยาบาล เห็นร้านขนมเค้กบวกร้านกาแฟขนาดสองคูหา มีที่นั่งที่เอน มุมถ่ายภาพหลายมุมทั้งภายในและภายนอก มีขนม และเค้กให้เลือกหลากหลาย โต๊ะแต่ละตัวน่าจะออกแบบมาตามวัย ตั้งแต่สูงวัยจนถึงเยาว์วัย

สั่งกาแฟร้อน น้องเค้าคิด 30 บาท และขนมเป็นชิ้นรวมกันก็ 90 บาท ทั้งเค้กกล้วยหอม และชิฟฟอนเค้ก ส่วนเค้กปอนวันนี้ยังไม่ได้สั่งกลับบ้าน แต่ชำเรืองเห็นว่าน่าทานมาก เห็นป้ายติด 120 บาท มีครีมกับเม็ดเชอรี่สีแดงเป็นท็อปปิ้ง

ไปนั่งอยู่หน้าร้านชมอาคารโรงพยาบาลเกาะคา มีอาคารสีส้ม และสีเขียว แอบคิดนะว่าอาคารใหม่ 7 ชั้นที่กำลังสร้างนั้นเค้าจะทาสีอะไร ระหว่างนั่งอยู่ร้านกาแฟก็เห็นร้านโกช้างที่อยู่ติดกัน เดินมาดูพบรายการให้เลือกเยอะมาก ทั้งข้าวซอย ก๋วยเตี๋ยวต้มยำ ต้มเลือดหมู ข้าวหมูแดง และข้าวขาหมู น่าทานไปหมด แล้วก็ต้องสั่งกลับบ้านแล้วหละ อิ่มกาแฟกับขนมมาหยก ๆ

ยืนคิดตั้งนาน เพราะน่าทานทุกอย่าง สุดท้ายวันนี้ลงตัวที่ข้าวซอย กับก๋วยเตี๋ยวต้มยำ ถุงละ 50 บาท สำหรับข้าวซอยน่องไก่นำไปแกะที่บ้าน มีหมี่กรอบมาให้จุใจ ผักดองหัวหอมก็เยอะ ส่วนน้ำพริกเผานี่เผ็ดจริง คงต้องเตือนว่าอย่าเทหมดถุงนะครับ ค่อย ๆ เท ค่อย ๆ ชิม ผมเทไปพอประมาณเผ็ดเลยซีดซาดน่าดู พริกของเค้าสวกมาก

สรุปว่า หน้าโรงพยาบาลมีอาหารคาวหวาน ขนมนมเนยน่าทานให้เลือกอีกเยอะ ร้านสะดวกซื้อ 24 ชั่วโมงก็เปิดบริการอยู่ แต่บริเวณนี้มี ธกส. อยู่ตรงจุดยูเทิร์น รถเยอะเป็นพิเศษ ซอย 4 ก็เป็นทางลัดไปบ้านนาเวียง รถเข้าออกตลอด ต้องคอยระวังให้มากครับ